'Noutra dimensión', unha viaxe na descuberta interior

Aínda que o título pareza remitir cara a universos ficcionais de mundos paralelos ou á existencia simultánea en diferentes dimensións do universo, o relato de Marica Campo sitúase nun mundo máxico dende o que se observan con distanciamento e mirada escrutadora problemas que asolan a sociedade actual, en especial os que máis directamente afectan á infancia.

O narrador e protagonista é Cidre, un rapaz que, no seu afán por medrar e liberarse das continuas discusións que manteñen seus pais, atopa nos libros unha fuxida. O achado dun vello manuscrito permítelle dar coa fórmula para se transformar en vento, facerse invisible e percorrer o mundo. Unha fermosa metáfora do poder que teñen os libros para vivir outras vidas, outros mundos e experiencias que marcan e enriquecen a formación como persoas. Deste modo, aínda que se xoga coa alusión á dimensión mítica e se recorre ao legado da cultura clásica greco-latina e tamén a exipcia, en realidade o que Marica Campo ofrece é un rico elenco de personaxes, lugares, situacións e peripecias ao servizo dunha viaxe física e emocional na descuberta dun mesmo, do duro proceso de autocoñecemento e maduración. Un canto á imaxinación e aos soños, no que converxe tradición e modernidade e no que salienta a tenrura, o humor e o sorriso longo.

Cuestións como os constantes ataques á natureza, a discriminación por razóns de xénero ou raza, o sacrificio da nenez en conflitos bélicos son tratados por Cidre cunha sensibilidade e contundencia que arrastra o lectorado.

É o caso da protagonizada por María, á que ignoran por pobre, sen valorar a súa capacidade e eficacia e, sobre todo, por Munir, rapaz palestino que vive marcado pola morte dos seus, a miseria e a persecución, adoutrinado e convencido de que a súa inmolación o levará ao paraíso. Eles representan a vítimas inocentes que sofren as consecuencias dunha sociedade manipulada polas forzas políticas e as ideoloxías radicais, roubándolles a infancia, o futuro e a ilusión.

O retrato tamén se detén na sociedade galega, na que Cidre, nunha viaxe de introspección e descuberta da cultura propia, desvela a raíz de problemas como a perda da identidade, do respecto ás persoas maiores e da memoria histórica, urxindo aos máis novos a tomar conciencia de que a "vida non comeza cando nacemos", senón que formamos parte dunha cultura e unha cosmovisión do universo que nos legaron as xeracións precedentes, herdanza que é preciso coñecer e valorar.

En definitiva, unha obra na que os saltos temporais e os xogos de avance-retroceso da trama obrigarán o lectorado mozo a unha lectura activa e participativa, reconstruíndo e descrifrando símbolos, mitos, enigmas, etc., que o aproximan á dimensión e esencia da natureza humana a través do amor, a sensibilidade e o respecto.

imocino@hotmail.com