"É un poemario da miña vida cinéfila"
No libro 'Cinepoemas', Claudio Rodríguez Fer fai a fusión definitiva dunha selección "espontánea" de películas históricas unida ós seus propios versos. Texto F. Franjo ductuus firio, C. Vagiterte, steret viteres terfinprae ceperum sendam, atil us or los, nostatilAstus audac tus consus. est iam ores, quonsul latiam Patatem aut incus ego ius. Ebentium. Raecit
Dende O acorazado Potemkin ate A dilixencia, pasando por Frankenstain o Mamasunción forman o índice de Cinepoemas, (Ouvirmos), a nova edición do libro de Claudio Rodríguez Fer, que repasa a "súa particular" historia do cine facendo unha fusión definitiva coa poesía. O profesor da USC e crítico de cine publicou unha primeira edición co mesmo nome, de mano de Xerais editora no ano 1983. Agora, Máis de trinta anos despois, sae á luz unha "edición gráfica e ampliada daquela publicación inicial", apunta.
Segundo Rodríguez Fer, afecionado ó cine dende a súa adolescencia, para este novo traballo foi fundamental a labor de Cristina Fiaño, unha "enxeñeira de deseño e poeta, e que grazas ós procedementos que temos agora" logrou esta nova edición que Rodríguez Fer pensaba dende o principio. O autor destacou o número de cinepoemas que rompen a estructura anterior e que pasaron de ser arredor de trinta a chegar case a un cento.
Más información en El Correo Gallego (edición papel) y en Orbyt