Onde está Monsieur Toubiana?

Aqueles de nós que, por diversas razóns, tivemos contacto con estudantes xudeus no pasado preguntámonos onde están agora, como desapareceron da vista?

Recordo, vivindo en París na década de 1970, que moitos dos estudantes xudeus que coñecín estaban profundamente comprometidos cos problemas aos que nos enfrontabamos. Mesmo na zona onde vivía, moi preto de Montmartre, había unha tenda de comestibles rexentada por un home xudeu extraordinariamente amable, Monsieur Toubiana, que nos trataba a todos como se fósemos da familia. Tamén recordo estar acompañado por estudantes xudeus ao funeral de Pierre Overney, un traballador asasinado en 1972 por un garda de seguridade de Renault en Billancourt. Unhas 200.000 persoas foron ao cemiterio de Père Lachaise para despedirse de Pierre Overney. Ao funeral asistiron Jean Paul Sartre, Michel Foucault e Daniel Con Bendit, este último xudeu de orixe alemán e un dos heroes do movemento de maio de 1968.

Hoxe pregúntome con gran consternación onde está Monsieur Toubiana, onde están os seus fillos ou netos, onde está Daniel Con Bendit.

O insoportable da situación actual é que, probablemente, todos eses estudantes comprometidos en cambiar o mundo, están hoxe empuñando rifles detrás de máscaras negras, atacando un barco desarmado que denuncia o xenocidio ou limpando Gaza de nenos e nenas (que horror!) coas súas metralladoras.

Mentres tanto, Europa, anestesiada polos dous principais artífices do xenocidio dos anos 40, Alemaña e Francia, tardou moito en espertar.

O obxectivo de Israel parece claro: expulsar ou limpar rapidamente Gaza e Cisxordania de calquera resto de palestino.

A resposta debe tamén ser moi clara: «Nin un paso atrás para deter esta barbarie, no caso contrario seremos uns cómplices».