Recital de Amancio Prada A voz no corazón
As rosas brancas alfombraron os pés de Amancio no remozado auditorio da Casa de Rosalía. Ximena leva 47 anos, 6 meses e 11 días facendo esta ofrenda floral ao cantor da poeta do Sar. Un arco de luz acollía a negra figura do artista que se acompañaba da súa guitarra. Como chove miudiño agromou da súa garganta, a primeira canción que fixo de Rosalía, para seguir con Nasín cando as prantas nasen, composición recente que xa aparece na reedición do disco Resonancias de Rosalía (2021). A roupa pégase aos corpos mentres as cancións anegan as almas cando chega o intre da emigración. “Pra Habana é a composición máis importante que fixen de Rosalía”, indica Amancio, que coloca os seus dedos sobre as tres primeiras cordas do instrumento e finaliza co dístico “Viudas de vivos e mortos / que ninguén consolará”. Lembrou tamén que con esta canción gañou un festival en Alar del Rey (Palencia) en 1969, permitíndolle mercar a súa primeira guitarra cos cartos do premio.
As rosas brancas alfombraron os pés de Amancio no remozado auditorio da Casa de Rosalía. Ximena leva 47 anos, 6 meses e 11 días facendo esta ofrenda floral ao cantor da poeta do Sar. Un arco de luz acollía a negra figura do artista que se acompañaba da súa guitarra. Como chove miudiño agromou da súa garganta, a primeira canción que fixo de Rosalía, para seguir con Nasín cando as prantas nasen, composición recente que xa aparece na reedición do disco Resonancias de Rosalía (2021). A roupa pégase aos corpos mentres as cancións anegan as almas cando chega o intre da emigración. “Pra Habana é a composición máis importante que fixen de Rosalía”, indica Amancio, que coloca os seus dedos sobre as tres primeiras cordas do instrumento e finaliza co dístico “Viudas de vivos e mortos / que ninguén consolará”. Lembrou tamén que con esta canción gañou un festival en Alar del Rey (Palencia) en 1969, permitíndolle mercar a súa primeira guitarra cos cartos do premio.