O quiosco que devolveu a ilusión a Patricia Díaz

Patricia Díaz nunca pensara en saír da súa Venezuela natal e ir vivir a outro país, pero a vida, a política e as circunstancias dan moitas voltas. Con 47 anos, esta emprendedora retornou a Galicia, facendo a viaxe en sentido inverso aos seus pais, tíos e avós. Explica que Caracas cada día era máis inestable, máis insegura e que os seus negocios alí xa non eran rentables, así que tras dárlle moitas voltas á cabeza, no ano 2017 decidíu dar o salto, deixar todo e vir para a que ela tamén consideraba a súa casa, Galicia.

A súa historia con Venezuela comeza cos seus avós, emigrados durante a dictadura, pero retornados. En España tiveron fillos, pero volveron marchar de novo. De feito a nai de Patricia naceu en Galicia pero a súa tía fíxoo en Venezuela. Os seus pais, el canario e ela galega, coñecéronse alá e fixeron toda a súa vida, emprendendo como a maioría e formando unha familia. As viaxes en vacacións eran unha constante na súa vida.

Patricia e a súa irmán viñan visitar á familia galega, polo que esta terra non lle era descoñecida. Ademais, entre 2014 e 2015 a súa nai, nacida en Lalín, e a súa irmán retornado á comunidade galega para quedar definitivamente. E para afondar aínda máis, o seu fillo –que agora conta con 14 anos– nunhas vacacións de verano díxolle que el non quería voltar a Venezuela. Patricia non o permitíu – “aínda non estabamos nesa situación”–, pero un par de anos despois as evidencias eran tan claras que voltaron.

“O meu fillo está encantado aquí. O nivel de inseguridade dalí facía que non se lle puidese deixar ir só a ningunha parte”. A súa vida en Caracas non era a normal dun mozo que entraba na adolescencia.

Os negocios en Venzuela ían “moi ben ata o ano 2013”. Eles traballaban con produtos de publicidade como hinflables para automoción e na representación de produtos de Colombia. Cando as importacións pararon e a crise económica fixo que as empresas non gastaran en publicidade o seu medio de vida veuse comprometido. Pero foron aguantando.

Familia emprendedora desde sempre, ao chegar a comunidade galega buscou traballo por conta allea pero “con miras a montar algo propio nalgún momento porque ao ter negocios antes un xa ven con esa mentalidade”. Os comezos foron difíciles, “a búsqueda de emprego non foi fácil” e o traballo non aparecía, así que asesorada por profesionais comezou a buscar posibilidades para ela. Tanto de negocio como de ayudas ou subvencións públicas para facelo con maior tranquilidade. A súa irmá, que xa llevaba aquí uns anos, emprendeu na cidade da Coruña, ten un estanco e o seu exemplo servíulle de pulo para cambiar e emprender tamén.

E ela fixo o mesmo en Santiago. Colleu o traspaso dun quisco-lotería na rúa dos Concheiros. E coas axudas de Emigración para o emprendemento de galegos retornados, no seu caso arredor de seis mil euros utilizados para mercar mercadoría que expoñer e vender no seu local, abriu as portas a unha nova vida. E a unha nova ilusión, a de residir nunha comunidade que viu nacer a boa parte da súa familia, á que retornaron a maioría deles, e, sobre todo, un lugar onde tanto ela coma seu fillo poden “saír á rúa sen mirar” para todos os lados, poden ir ao parque sen medo a un secuestro, poden quedar con amigos e poden prosperar. “Aquí hai tranquilidade, non ten nada que ver co que deixamos alá”, explica con seguridade.

O seu quiosco-lotería xa existía con outros donos, pero da súa man está desde o mes de xuño do 2018. “Foi crecendo, fixen cambios, está remodelado e crecendo”; explica Patricia, que engade que se atopa moi contenta coa súa nova situación. Se nun principio representaba “unha forma de saír adiante”, de ter ingresos e traballar, neste momento é unha parte moi importante da súa vida e do seu benestar.

“Eu estou moi contenta, síntome ben, a gusto. Encántame o meu traballo. Non me arrepinto nada de retornar a Galicia, remata.”