a michel houellebecq, ensaísta, poeta e novelista espertaremos nun mundo igual, ou un pouco peor
Poucas cousas me gustarían máis que aplaudirlle a súa folla de ruta para a desescalada no ensino, dona Carmen, pero non a entendo, sonlle sincero. Non entendo que o 17 de abril criticase, con razón, a deixación de funcións do Gober-no central nas súas competencias exclusivas para establecer un protocolo racional e que evite desigualdades entre autonomías na evaluación, promoción e titulación do alumnado, e que dez días despois asinase un acordo absolutamente confuso para liquidar o curso. E menos entendo aínda que non teñamos un protocolo para a volta ás aulas, en setembro, e que esteamos atrapados nos caprichos do becho mentres non chega a bendita vacina.
Queixouse Fernando Lacaci, presidente de Anpas Galegas, de que as familias quedaron igual que estaban antes dese acordo, precisamente porque as normas son calquera cousa menos claras, e resumiu a frustración do sector nunha frase que soa coma un disparo: “Non merecemos este desastre de gobernantes”. Vai ter razón o señor Lacaci.
As decisións de Isabel Celaá cheiran a improvisación, a abuso da política de proba/erro. E as súas, conselleira, buscan botar balóns fóra, pasarlle a patata quente ao Executivo de Pedro Sánchez. Non me parece, dígollo sen acritude e sen pór en dúbida a súa vontade de arranxar os problemas, o xeito eficaz de xestionar un dos piares que sosteñen o noso Estado de Benestar.
Tal como o vexo, señora Po-mar, aquí chegou o Comandante Coro-navirus e mandou parar. Instalámonos no medo, cando non no pánico, e confinámonos sen horizonte de futuro, resignados ao silencio dos cordeiros, xusto a peor receita para o sector educativo. Non entendo que nos crucemos de brazos como se non houbese máis solución que agardar. A que?
Estou por apostar a que o presidente da Xunta, o seu xefe, comparte as reflexións proactivas de líderes empresariais –Ignacio Rivera, de Estrella Galicia, é un– e de deportistas exemplares –Rafael Nadal, lenda do tenis, é outro– que animan a combater a pandemia reinven-tándonos. Fronte á resignación, a reinvención debería ser o fárma-co social para saírmos desta. Si, dona Carmen, niso é no que debería estar a traballar xa o ensino galego, con vostede na primeira liña. Fronte ao carrusel de improvisacións da ministra, toca que Gali-cia saiba propoñer solucións ima- xinativas e realistas, porque se algo precisa o sector é preparar o novo curso dende o territorio das certidumes. Nisto non teñen sitio as dúbidas nin as ocorrencias nin poñerse de perfil. Saúdos cordiais.
A MICHEL HOUELLEBECQ, ENSAÍSTA, POETA E NOVELISTA
Espertaremos nun mundo igual, ou un pouco peor
Poucas cousas me gustarían máis que aplaudirlle a súa folla de ruta para a desescalada no ensino, dona Carmen, pero non a entendo, sonlle sincero. Non entendo que o 17 de abril criticase, con razón, a deixación de funcións do Gober-no central nas súas competencias exclusivas para establecer un protocolo racional e que evite desigualdades entre autonomías na evaluación, promoción e titulación do alumnado, e que dez días despois asinase un acordo absolutamente confuso para liquidar o curso. E menos entendo aínda que non teñamos un protocolo para a volta ás aulas, en setembro, e que esteamos atrapados nos caprichos do becho mentres non chega a bendita vacina.
Queixouse Fernando Lacaci, presidente de Anpas Galegas, de que as familias quedaron igual que estaban antes dese acordo, precisamente porque as normas son calquera cousa menos claras, e resumiu a frustración do sector nunha frase que soa coma un disparo: “Non merecemos este desastre de gobernantes”. Vai ter razón o señor Lacaci.
As decisións de Isabel Celaá cheiran a improvisación, a abuso da política de proba/erro. E as súas, conselleira, buscan botar balóns fóra, pasarlle a patata quente ao Executivo de Pedro Sánchez. Non me parece, dígollo sen acritude e sen pór en dúbida a súa vontade de arranxar os problemas, o xeito eficaz de xestionar un dos piares que sosteñen o noso Estado de Benestar.
Tal como o vexo, señora Po-mar, aquí chegou o Comandante Coro-navirus e mandou parar. Instalámonos no medo, cando non no pánico, e confinámonos sen horizonte de futuro, resignados ao silencio dos cordeiros, xusto a peor receita para o sector educativo. Non entendo que nos crucemos de brazos como se non houbese máis solución que agardar. A que?
Estou por apostar a que o presidente da Xunta, o seu xefe, comparte as reflexións proactivas de líderes empresariais –Ignacio Rivera, de Estrella Galicia, é un– e de deportistas exemplares –Rafael Nadal, lenda do tenis, é outro– que animan a combater a pandemia reinven-tándonos. Fronte á resignación, a reinvención debería ser o fárma-co social para saírmos desta. Si, dona Carmen, niso é no que debería estar a traballar xa o ensino galego, con vostede na primeira liña. Fronte ao carrusel de improvisacións da ministra, toca que Gali-cia saiba propoñer solucións ima- xinativas e realistas, porque se algo precisa o sector é preparar o novo curso dende o territorio das certidumes. Nisto non teñen sitio as dúbidas nin as ocorrencias nin poñerse de perfil. Saúdos cordiais.
A MICHEL HOUELLEBECQ, ENSAÍSTA, POETA E NOVELISTA
Espertaremos nun mundo igual, ou un pouco peor