O TSXG confirma a pena de prisión permanente revisable para Ana Sandamil

Cre que a fundamentación do xurado popular en relación a que as súas facultades non estaban afectadas "van máis aló do exixible"

Ana Sandamil en una de las jornadas del juicio

Ana Sandamil en una de las jornadas del juicio / LOC

E.P.

O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) confirmou a condena a prisión permanente revisable imposta pola Audiencia Provincial de Lugo a Ana Sandamil, polo asasinato da súa filla Desirée, de sete anos, ocorrido en Muimenta en maio de 2019.

A Sala do Civil e Penal do alto tribunal galego desestimou o recurso de apelación presentado pola procesada contra este fallo, que se ditou de acordo co veredicto de culpabilidade do xurado popular, e ratificou a resolución de primeira instancia.

Na sentenza, a Audiencia concluíu que a muller actuara esa noite coa finalidade de acabar coa vida da súa filla, fornecéndolle un fármaco con efectos sedantes mentres durmían xuntas na mesma cama e, posteriormente, asfixiándoa "coas súas propias mans" e con algún dos obxectos que se localizaron na habitación con restos biolóxicos tanto da nai como da nena.

Segundo a sentenza, un dos feitos que puideron influír no crime foi que Sandamil era "coñecedora da intención do pai de modificar e incrementar legalmente o réxime de visitas, co fin de que puidesen pasar máis tempo xuntos".

"Resulta innegable que deu morte á súa filla actuando con aleivosía, e iso implica a comisión dun delito de asasinato coa agravante de parentesco", indican os maxistrados do TSXG, á vez que recalcan que "as posibilidades defensivas da menor eran inexistentes".

AS SÚAS CAPACIDADES NON ESTABAN ALTERADAS

En canto a una das partes centrais do caso, a determinación das súas facultades estaban afectadas, o TSXG subliña que, na parte do obxecto do veredicto dedicada á análise da imputabilidad da acusada, ao xurado ofrecéronselle "todas as posibilidades para valorar a existencia ou inexistencia e, no seu caso, grao de intensidade da anomalía psíquica que eventualmente puidese padecer".

En consecuencia, os maxistrados destacaron que o tribunal do xurado fundamentou a súa conclusión "nas probas forenses e de criminalística, que demostran unha premeditación dos feitos, achegando procuras repetidas de sustancias venenosas, simulación de sintomatología psicótica e unha clara intención de obstruir á xustiza, co intento de borrado e ocultación de probas, a negativa a entregar os dispositivos electrónicos e a variación repetitiva nas versións dos feitos".

"As explicacións dos xurados son algo máis que sucintas e van moito máis alá do exixible e do habitual en casos similares", recalcou a Sala do Civil e Penal, que sinalou na sentenza que da pericial forense "derívase a irrelevancia do trastorno psicótico en canto ao feito da morte da menor".

No fallo tamén advertiu que a letrada da procesada pretende "reintroducir o debate sobre a imputabilidad que xa foi analizado". Desta forma, a Sala afirmou que a proba "foi non só legalmente practicada, senón racionalmente valorada, sen indicio de irracionalidad algunha, sendo acorde ás regras da lóxica e ás máximas de experiencia".

Por tanto, o TSXG concluíu que non se probou "que a morte da nena fose a consecuencia do padecimiento pola acusada no momento dos feitos dunha anomalía ou alteración psíquica que lle impediu comprender a ilicitud do feito ou actuar conforme a esa comprensión, nin de maneira plena nin de maneira semiplena". A sentenza non é firme, pois contra ela cabe presentar recurso de casación ante o Tribunal Supremo.

INFORMACIÓNS XORNALÍSTICAS E PROBLEMAS MENTAIS

Durante a vista de apelación ao TSXG, o pasado mes de xullo, a defensa de Ana Sandamil, alegou contra a súa condena que unha información xornalística posterior ao seu segundo xuízo recollía que un membro do xurado podería estar baixo os efectos do alcol e de estupefacientes no momento da deliberación e que o estado mental da acusada valorouse de forma incorrecta no veredicto.

Respecto ao estado mental da procesada durante o crime, a defensa argumentou que "o xurado debe valorar as probas, pero non pode valorar directa e persoalmente o estado mental da acusada" e engadiu que na proba pericial consta que "se atopaba baixo clínica psicótica no momento dos feitos, probablemente cun brote psicótico na súa fase máis aguda". O TSXG, con todo, rexeitou agora estes argumentos.

O caso da morte da pequena Desirée Leal, de sete anos, tivo que ser xulgado en dúas ocasións. No primeiro xuízo, en febreiro de 2022, o xurado popular ditaminou a culpabilidade de Ana Sandamil no crime e a Audiencia de Lugo condenouna a prisión permanente revisable, estimando que era consciente dos seus actos no momento do crime, aínda que recoñecéndolle certa afectación psicolóxica.

Meses despois, o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia tombaba o veredicto e obrigaba a repetir o xuízo, argumentando que a determinación do estado psicolóxico de Ana Sandamil, clave na condena, non estaba ben fundamentado no veredicto.

En marzo de 2023 repetíanse, así, as vistas, un proceso que deu, de novo, como resultado, un veredicto de culpabilidade. Nesta ocasión, con todo, o xurado popular foi incluso máis aló, negando ningunha afectación psicolóxica de Ana Sandamil no momento do crime e estimando que era plenamente consciente que estaba a dar morte á súa filla. Como consecuencia, o Tribunal impúxolle, de novo, a prisión permanente revisable.

O TSXG, nesta ocasión, lonxe de pór en dúbida a xustificación do estado psicolóxico de Sandamil no momento do crime, apoiou a argumentación do xurado e, como consecuencia, a condena.