“Logo do concerto en Capitol, o mellor día das nosas vidas, houbo festa ata o día seguinte”

Fillas de Cassandra son María Pérez (María Sóa, 1996) y Sara Faro (2001). Este dúo de Vigo de música tradicional gallega abierta a la electrónica gana tal eco que ya son profesionales con un solo disco (María tenía una academia y firmó el traspaso hace una semana).

Este sábado dan un concierto de entrada libre en la Cidade da Cultura (21 horas). Es una cita de la programación de la Xunta de Galicia para el monte Gaiás (Santiago), donde tras ellas llega el ciclo Atardecer no Gaiás, con Natalia Lacunza (5 de julio) y Juancho Marqués (6), entre otras 14 fechas estivales con acceso libre.

El primer disco de Fillas de Cassandra, Acrópole, bebe de la mitología griega e hila letras feministas que pisan el siglo XXI, igual que sus armonías vocales de folk laten entre pop y electrónica con un discurso de estética cuidada (Santi Iglesias en lo visual), a lo que ayuda la formación de Sara, de Erasmus en Oporto estudiando Artes Escénicas. Ella es la menor de un par cuyas voces se entretejen de modo natural en esta charla telefónica con EL CORREO. Hoy van a tener a una invitada sorpresa que bien podría ser Mercedes Peón, una de sus referencias.

¿Qué tal en el reciente festival O Son Do Camiño, en Santiago? Según la organización, hubo 130.000 personas repartidas en tres jornadas, con las propuestas emergentes, caso de Fillas de Cassandra, programadas a la hora del café de tarde...

A hora non era propicia por iso é aínda máis impactante a cantidade de xente que se achegou a vernos de maneira deliberada, máis neste festival onde tivo lugar toda esa polémica de persoas que estaban alí pero non querían ver os grupos que estaban tocando nese momento, e nosotras sí que nos nos sentimos súper arroupadas por un público que estaba alí para vernos e para escoitarnos, por iso o concerto en O Son do Camiño foi especialmente emocionante.

¿Qué formación llevan hoy en la Cidade da Cultura? La fecha prolonga la celebración del Día de la Música 2023 del pasado miércoles...

Sempre estamos as dúas coas percusións, as dúas voces e o teclado (María) e despois, ás veces veñen convidados a cantar cancións con nos e no concerto da Cidade da Cultura imos ter unha convidada moi especial e fainos unha tremenda ilusión que veña. É algo que levamos bastante en segredo, contrastando con aquilo que facemos nosotras xa que chámannos As fillas do spoiler, e como sempre tamén vai estar con nos Berto (Alberto Mira), o noso produtor.

¿Qué nexo tiene el proyecto con Santiago, donde las marquesinas de autobús lucen desde hace semans carteles promocionales con su foto?

(Sara) Antes do grupo, a verdade, nin María nin eu estivemos endexamais en Compostela pero teño que dicir que, dalgún xeito, a escena musical galega se movía en Santiago. Os dous cantantes que nos escoitabamos, Baiuca e Boyanka Kostova son de Compostela, ou polo menos parte do movemento musical desa cidade, e mesmo Berto, e como nos somos viguesas e estamos nunha cidade onde a cultura custa máis tirala para adiante, mirábamos a Santiago como dicindo... ‘É unha especie de inspiración’.

(María) E cando chegamos á Capitol (en marzo), que foi o mellor día das nosas vidas, xa co grupo formado, cunha semana do disco fora e, de repente, ver todo cheo, foi unha pasada a acollida de Santiago.

¿Hubo fiesta tras el concierto?

Houbo festa ata o día seguinte, de feito. O falamos moitas veces e, sí, ese concerto en Santiago foi o mellor día das nosas vidas, sen dúbida. Isto o falamos moitas veces. Parece que chegada a certa idade, non digo que sexa ésta, hai sensacións que xa viviches antes e ese día foi descubrir unha nova sensación, como unha nena que chega o mundo de novo e, de repente, hai algo novo, e asi foi para nos. Isto que tanto dise, o de que parece un soño, foi iso, estás alí enriba cantando as cancións e pensas quero recordalo para sempre. E compartir iso as dúas foi moi guay.

¿Dónde estaban hace dos o tres años las integrantes de Fillas de Cassandra antes de crear el grupo?

Facíamos concertos individuais en Vigo, precarios pero bonitos...

(Sara) Eu aínda non coñecía e María e recordo ver na sala Iguana a un grupo chamado Cool Cucumbers, que agora ten os seus integrantes noutros proxectos, e pensaba...‘Oxalá esté eu algún día nunha sala tocando para cen persoas nun bar de Churruca’.

(María) Eu lémbrome de El Sótano de Babel, que me convidaron unha vez a tocar con eles algo pero era algo como surrealista...

¿Cómo sale la idea de inspirar el proyecto en mujeres de Grecia?

(Sara) Como emerxer, sae cando atopamos o nome de Fillas de Cassandra polo mito de Cassandra. Eu nese momento dirixía teatro e estaba estudando Lisístrata, e ó tirar do fío, como María tiña unha amiga que coñecía moito de cultura grecorromana, ambas atopamos niso a maneira de expresar algo que xa viñamos dicindo igual doutra maneira nos temas que xa tiñamos compostos pero a mitoloxía foi... non sei si a escusa ou ben o motor mobilizador para finalmente facer un disco como Acrópole.

¿Qué influencia tiene en el proyecto el éxito de Tanxugueiras ?

Son un referente. Abriron portas como outra xente que está facendo música en galego pero que elas entren no mainstream é un bombazo. Dános un pouco de rabia que pareza que teña que valorarnos o resto do Estado español para que, por fin, a música en galego en Galicia acabe como de emerxer pero o certo e que cando elas saíron romperon esa fronteira, e outros grupos que xa viñan facendo música de antes, de repente, puideron saír tamén porque ese traballo se levaba facendo anos en Galicia.

¿Qué otros referentes citar?

As dúas viñamos de escoitar música de Bad Gyal ou Rosalía, e coincidíamos na electrónica de Baiuca e iso aparecía de maneira insconciente no traballo no estudo mentres estábamos gravando o disco...E iso aparte de outras influencias na música tradicional que sempre nomeamos como as Leilía e Xosé Lois Romero & Aliboria.