Inconformidad con la Ley de bienestar animal en protectoras y santuarios gallegos

Consideran que hay muchos puntos injustos, como el no dar la misma protección a todos los perros, y no ven viable un test de sociabilidad a todos ellos // Tampoco entienden que siga en pie el maltrato a los toros y el encierro de especies en los zoos

Varios animales de distintas especies viven en libertad en el santuario Vacaloura, en Santiago

Varios animales de distintas especies viven en libertad en el santuario Vacaloura, en Santiago / Santuario Vacaloura

La polémica Ley de bienestar animal quedaba aprobada por el Congreso este mes y lo hacía, de nuevo, dejando a su paso mucho descontento entre los sectores que más se preocupan por ellos: protectoras, santuarios o asociaciones animalistas. Porque esta legislación supone un avance en ciertos puntos pero queda estancada o es un retroceso en muchos otros. En opinión de los defensores de los animales en Galicia consultados por EL CORREO GALLEGO, esta normativa quedaría muy lejos de ser justa. Y es que la discriminación entre especies es muy acusada.

Rescue Galicia

“Esta lei non fixo nada. Está claro que foi plantexada por alguén que nunca tivo un animal. Todo o que tiña que ser mellorado, quedou estancado”, indica Nuria Pereira, presidenta de Rescue Galicia, una asociación sin ánimo de lucro que se dedica a rescatar animales por toda la comunidad, pero especialmente en Vigo y alrededores. La protectora se encarga de cualquier animal en situación de peligro, maltrato o abandono, pero sobre todo, se centra en los perros considerados potencialmente peligrosos (PPP) por ser los más incomprendidos. “Todo sigue igual para eles”, señala. Y es que al contrario de lo que estaba inicialmente previsto, en la Ley de bienestar animal definitivamente aprobada los PPP seguirán acogidos a la norma que los regula desde hace casi 25 años, y que establece su clasificación por razas y no por comportamiento individualizado de los ejemplares.

La presidenta de Rescue Galicia se muestra también contraria a la exclusión de los perros usados para cazar, para experimentación o para otros trabajos. “Ao final é a persoa a que decide a súa sorte... O lóxico será tratalos a todos por igual”, sentencia.

Le parecen un absurdo también los test que deberán pasar tanto el dueño como la mascota para valorar su aptitud a la hora de desenvolverse en el ámbito social. “Como vai ser posible facer ese examen con cada can? Ao final cumprirán esa norma os de sempre, os que nos preocupamos polos animais, ao igual que acontece cos micro chips”.

La decisión de mantener las corridas de toros no la entiende. “Gustaríame falar algún día con alguén que defenda esa práctica para que me explique cales son as razóns para que siga existindo semellante aberración”. Y lo mismo piensa de que sigan zoos y delfinarios.

A pesar de que está en contra de la compra venta de animales, entiende que si se prohibiesen “sería muy difícil que non aparecesen vendedores ilegais”. Añade también que “é menos malo que haxa criadores legais, que teñen un gran control veterinario, a que haxa vendas non reguladas nas que a xente mestura razas”. Rescue Galicia tiene actualmente cuatro perros en adopción: tres de ellos son un cruce de pitbull y otro es un rottweiler.

Protectora Aloia

José Solleiro, de la Protectora de Animais Aloia de Tui, se muestra algo más positivo y considera que aunque “no está completa y tiene algún fallo, en algo mejora la situación de los animales”. En su caso critica tajantemente que los perros de caza se queden al margen: “El lobby de la caza es muy potente y está claro que el PSOE no se atrevió a enfrentarse a ellos”, declara. “Los perros de caza son precisamente los que más protección necesitan porque muchos de ellos son abandonados. En nuestra protectora representan el 60% de los perros”, indica.

Por cierto que la Lei 4/2017 del 3 de octubre de protección y bienestar de los animales de compañía de Galicia sí acoge a los perros de caza en su ámbito de aplicación. “Incluye a todos independientemente da súa raza ou do que se dediquen”, confirman desde la consellería de Medio Ambiente.

Por otro lado, explica que le parece un sinsentido el curso de formación que certifique la aptitud de los dueños. “No tengo nada claro que esto valga para algo. Va a pasar como con el microchip, que es obligatorio, pero luego no se pone. De los 33 perros recogidos en lo que va de año solo ocho lo tenían”.

Además en su caso indica que les hacen muchas preguntas a las personas que quieren adoptar antes de decidirse a darle un perro. “Si tenemos alguna duda no lo entregamos, preferimos que estén aquí”, sentencia. En Aloia tienen actualmente más de un ciento de perros para adoptar, repartidos entre la protectora y las casas de acogida, tanto en el Baixo Miño como por Vigo o Nigrán. En este último caso ellos corren con los gastos y estas familias los tienen mientras nadie los adopta. Suelen enviar a los perros mayores o con algún problema de salud porque normalmente ya se quedan para siempre en ese hogar.

Pro Animales Verín

Para Mari Nieves Gascón, presidenta de la protectora Pro Animales Verín, en Ourense, lo peor de esta ley es que “con tanto mareo están asustando a la gente”. “Tenemos entre 80 y 100 animales, gatos y perros, y hay bastantes adopciones, pero me da miedo que ahora con el bombardeo de información muchos decidan no adoptar para evitarse papeleos”. Insiste en que hay muchos perros sin microchip y que hacer el test está bien, pero antes habría que arreglar este problema. “Hay que empezar por el principio”.

Con respecto a que no se acabe con los toros y zoológicos considera que “son un lobby muy poderoso, que mueve mucho dinero”, por lo que es complicado atacarles. Y en lo que se refiere a las penas económicas piensa que están bien planteadas: “A la gente lo que más le duele es que le toquen el bolsillo. Las penas de cárcel en casos de maltrato animal son muy bajas y no llegan a hacerse efectivas”, indica.

Y aunque es la mayor defensora de la adopción, respeta a los criadores “siempre y cuando todo sea legal y los animales estén en perfectas condiciones”, aclara.

Santuario Vacaloura

“Fixéronse moitas propostas para mellorar a vida dos animais, pero finalmente escoitáronse os intereses dos lobbies. Consultouse cos cazadores, os principais asasinos de cans e os que máis abandonan neste país”, sentencia Inés Trillo, responsable junto a Mario Santiago del santuario Vacaloura, en Santiago. “Deseñou a lei a xente que precisamente tería que ser condenada polas múltiples danos que lles inflixen aos animais: as persoas que se lucran da súa cría e venda, os que os usan para distintos espectáculos con todo o sufrimento que acarrea, os que os explotan no seu propio beneficio...”.

Uno de los puntos que le parecen más sangrantes desta lei a Inés es que se eliminen las penas de cárcel y solo se dejen las multas. “Hai xente que pode pagalas e dálles igual. Semella que si tes cartos podes facer o que queiras”.

En definitiva aclara que no contaban con una ley antiespecista porque “a maior parte da xente non o é, nin os gobernantes nin políticos. Pero é unha lei que se quedou moi frouxa. Apuntaba maneiras, parecía que nos ía facer avanzar como sociedade, pero en moitos puntos supuxo un retroceso”.

Respecto a los animales que no se venderán en tiendas considera que “axudará a frear a moda de introducir especies exóticas como ‘domésticas’, en tón para eles será un sufrimento menos. Pero é algo moi limitado para o que debeu ser esta lei”. También critica que sigan zoos y delfinarios. “Hai maneiras de axudar aos animais e poder educar a sociedade como poden ser centros de recuperación de portas abertas ou santuarios como o noso. Podes visitar aos animais sen pertubar a súa tranquilidade”. Precisamente otro punto que denuncia es que “tampouco se recoñece aos santuarios e iso que nós levamos 10 anos e outros levan máis”. “Aínda non entrou en vigora lei e xa estamos pedindo outra porque isto non debería quedar así”.

Recuerdan que aún siguen en Santiago, a pesar de que el plan era estar ya en Arzúa en una nueva finca bien acondicionada. “Empezaremos a mudar os pequenos pero aínda nos queda moita recadación que conseguir porque temos que facer unha nave valorada en 75.000 euros e algo máis... Para os animais grandes aínda non temos unha data”.