Gin-tonic de berberechos e empanada de polbo con wantón
Na publicación hai tamén unha proposta de coctelería que ten como protagonista ó produto estrela dos rianxeiros
Unha das propostas máis sorprendentes da publicación ten máis que ver ca coctelería que ca gastronomía, pero ten como protagonista ó produto estrela do mar de Rianxo: o Gin-tonic de berberechos. Iste é o xeito de preparalo.
Ingredientes: berberechos, xenebra, tónica con auga de mar, xantano ácido, lima, granada e mazá.
Preparación:
_Premesture a xenebra co xantano (dous gramos por litro) e texturice co Turmix ou batidora. Engada a tónica pouco a pouco e mesture para dar a textura desexada, procurando non desgasificala moito.
_Nunha copa de vermú poña a cantidade necesaria de Gin-tonic e acabe con tres berberechos abertos ao vapor, unhas mazás cortadas en cubos, granada e por último reladura de lima no momento de servir.
Sen dúbida, unha boa bebida para abrir apetito antes de degustar a empanada de polbo con wantón, que se elabora deste xeito:
Ingredientes (para 4 persoas): dous quilos de polbo, doce láminas de pasta wantón, dúas cebolas, un pemento vermello, dúas culleradas de pemento doce, 0,2 litros de aceite, sal, 0,1 litros de viño branco.
Preparación:
_Limpe e coza o polbo en auga fervendo 30-40 minutos. Retire do lume e deixe arrefriar para cortalo.
_Frixa a pasta wantón en aceite e reserve.
_Seguidamente rustra a cebola e o pemento cortados en xuliana, engada o viño branco, deixe reducir e incorpore o pemento e o polbo en anacos.
_Monte unha lámina de wantón, outra capa de polbo e así sucesivamente ata obter tres alturas.
_Pode decorar o prato con aceite de pemento vermello e aceite de pemento verde ou ao gusto.
Todas as receitas están dispoñibles para a súa degustación en cadanseu restaurante rianxeiro, sempre e cando coincida coa correspondente tempada do produto pesqueiro.
Na publicación hai tamén un espazo para os recunchos do mar de Rianxo, no que se alude, por exemplo, á Manuela, un monumento que lembra a mítica lancha xeiteira que nos anos corenta, e durante cinco anos seguidos, gañou as competicións de traiñeiras da ría de Arousa, espertando a envexa dos contrincantes.
Ou á praciña e as casas do remo. A praciña foi o lugar onde se orixinou a vila e as súas casas presentan a característica de teren a estreitura dun remo, de aí o seu nome, xa que así se repartía a liña de costa para poderen os mariñeiros construír as casas preto das súas embarcacións.
Ou á Capela de San Bartolomeu, hoxe en terra firme (debido ó recheo da zona portuaria) pero que no século pasado estaba nun illote. Foi en 1854 hospital para peregrinos que tiñan enfermidades contaxiosas como a cólera. San Bartolomeu era o protector da xente do mar, por iso cando navegaban preto da capela o patrón dicíalle ós mariñeiros: "Alsa remos, fóra boinas, veña un credo".