Santiago
+15° C
Actualizado
martes, 23 abril 2024
16:11
h
MUXÍA

Pinturas en peligro de extinción

El ciclo mural de la iglesia de Moraime, de los siglos XV a XVI, se halla muy deteriorado ·· El Concello solicitará a Patrimonio apoyo para restaurarlo ·· Representa los siete pecados capitales ·· Cristina Cabada, autora de una tesina, señala que es "unha auténtica obra de divulgación"

La iglesia románica de San Xiao de Moraime (Muxía) cuenta con unas pinturas únicas, que fueron descubiertas en 1970 y que corren serio peligro de desaparecer, dado que se encuentran muy deterioradas debido a la humedad de las paredes del templo.

Para evitar que se pierdan, el Concello de Muxía solicitará el apoyo de la Dirección Xeral de Patrimonio para estudiar la posibilidad de restaurarlas, según confirmó el alcalde, Félix Porto.

Actualmente, el gobierno local está recopilando información para acompañar su solicitud a la Xunta de un dosier informativo sobre el valor de las pinturas y la importancia de preservarlas.

El ciclo mural, ubicado en el muro norte de la iglesia, representa en figuras de gran tamaño "as personificacións dos sete pecados capitais e a cada un deles oponse unha figura femenina que alude ás virtudes que fan fronte a estes vicios", afirmó Cristina Cabada, autora de una tesina sobre dichas pinturas, presentada en el año 1991.

Al final de cada serie, una imagen de la muerte en forma de esqueleto con arco y flechas dirigidas contra las personificaciones de los pecados. Cristina Cabada asegura que el estilo de las pinturas y la indumentaria de las figuras hacen pensar que los modelos utilizados se remontan "ao derradeiro tercio do século XV, o cal non impide que a súa plasmación nos muros de Moraime poidese retrasarse ata o primeiro cuarto do século XVI".

Dicho ciclo mural constituye, en opinión de Cabada, "unha auténtica obra de divulgación", que en sus tiempos desempeñó "unha importantísima función informativa e didáctica, nun contexto no que non só os parroquianos eran iletrados, senon que o mesmo párroco carecía dos medios necesarios, os libros, onde aprender aquilo sobre o que tiña obriga de impartir catequese". Cada una de las composiciones del ciclo de Moraime ofrece, según Cabada, "imaxes de grande interese iconográfico e conceptual e o seu atractivo é múltiple: polo tema tratado, polo seu sofisticado tratamento iconográfico no ámbito dunha igrexa rural e pola súa atractiva posta en escena".

A ello hay que añadir además "a excepcionalidade no contexto da pintura mural galega da importancia que se dá ao tratamento dos pecados capitais e mesmo na península Ibérica son escasísimos os exemplos conservados procedentes de igrexas rurais que se poidan comparar co de Moraime", señala Cabada.

. delegcee@elcorreogallego.es

IMÁGENES MEMORÍSTICAS

Una singular personificación de la penitencia

Cristina Cabada asegura que las pinturas de Moraime son "auténticas imaxes memorísticas" en las que cada objeto, color o texto "serve para axudar a lembrar algún aspecto dos pecados e a súa penitencia". Destaca que en el mural aparece una figura singular y de representación poco habitual: "a personificación da penitencia, enmascarada nas figuras dalgunhas das virtudes que se opoñen aos pecados".

La penitencia abarca tres cuestiones diferenciadas: la contricción, la confesión y la satisfacción, según Cabada. Todas ellas aparecen en las figuras de Moraime. La contricción o dolor por el pecado cometido, porque "algunhas virtudes torcen a boca en xesto de amargura e os seus ollos deitan bágoas". La confesión está simbolizada "pola cor clara e limpa da súa indumentaria", mientras que la satisfacción de la penitencia se refleja "tanto mediante a mortificación corporal (disciplinas e cintos de corda que portan as virtudes) como coa oración, representada polo seu xesto de pregaria coas máns e polo instrumento que sosteñen, que pode ser un rosario ou un paternoster" .

El dato

"Demos que saen das columnas adosadas"

·· Los artífices de las pinturas de Moraime aprovecharon, según Cristina Cabada, las columnas adosadas al muro "para faceren saír delas, como de entre bastidores, as figuras dos demos", buscando "o efecto sorpresa e a complicidade co público do drama" .

04 oct 2009 / 04:22
  • Ver comentarios
Noticia marcada para leer más tarde en Tu Correo Gallego
Tema marcado como favorito