A escritora María Rosa Lojo, elixida membro de honra polo Pleno da RAG

O Pleno da Real Academia Galega nomeou onte a María Rosa Lojo (Buenos Aires, 1954) membro de honra.

Filla de pai galego e nai castelá, é autora dunha ampla produción como experta en literatura e ­dunha destacada obra creativa que a converteu nunha das escritoras arxentinas máis internacionais. En ambos os campos a súa é unha voz profundamente vencellada a Galicia.

A emigración e o exilio son constantes por igual nos seus textos autobiográficos e de ficción e nos ensaios de investigación, á procura da restauración do legado galego no ­imaxinario arxentino como imprescindible ­elemento fundador da súa nacionalidade.

Con este obxectivo desenvolve tamén unha tarefa de divulgación constante entre a colectividade galega en Arxentina e en foros especializados ­internacionais.

María Rosa Lojo, doutora en Letras pola Universidade de Buenos Aires, foi investigadora principal do Consello Nacional de Investigacións Científicas e Técnicas de Arxentina (Conicet) e na actualidade é directora do Centro de Estudos Críticos de Literatura Arxentina na Facultade de Filosofía, Letras e Estudos Orientais da ­Universidade do Salvador, na capital porteña. Dende 2015 é membro correspondente da Academia ­Norteamericana da Lingua Española e dende 2017 pertence ao consello de ­administración da ­Fundación Sur.

A súa obra literaria foi traducida a distintos idiomas e mereceu galardóns como o Premio de ­Poesía da Feira Internacional do Libro de Buenos Aires (1984), o do Instituto Literario e Cultural Hispánico de California (1999), o Premio á traxectoria en Literatura da asociación Artistas Premiados ­Arxentinos ou o Gran Premio de Honra 2018 da Sociedade ­Arxentina de Escritores, que recibiu por ­primeira vez en 1944 Jorge Luis Borges.

A autora recoñece a influencia que na súa literatura exerceron especialmente as lecturas de Rosalía de Castro e Álvaro Cunqueiro, pero antes de que iso acontecese xa atopara nos relatos orais do pai un elemento de identificación que compara ao que na cultura dos mapuches e ranqueis, os pobos orixinarios do centro e do sur de Arxentina, ­representa o chamado "canto de linaxe".

Ela mesma ten apuntado que pode ser considerada a autora contemporánea do seu país "onde a marca galega é máis profunda e perceptible, en extensión e intensidade". Unha pegada que aparece dende a súa primeira novela, Canción perdida en Buenos Aires al Oeste (1987) ata a última, Solo queda saltar (2018), pasando por Finisterre, traducida ao galego como A fin da terra (2006), Árbol de familia (2010) e Todos éramos hijos (2014).

Outro exemplo é o álbum ilustrado O libro das Seniguais e do único ­Senigual, publicado orixinalmente en 2010 en galego e vertido seis anos despois ao ­castelán.

cuestión galega. Moitas das publicacións científicas de María Rosa Lojo abordan tamén especificamente a cuestión galega, deténdose na emigración, o exilio e os espazos simbólicos e a súa influencia na identidade arxentina.

As súas achegas abranguen, entre outros temas, o estudo dos estereotipos galegos no seu país natal e as súas transformacións, abordadas no libro Los 'gallegos' en el imaginario argentino. Literatura, sainete, prensa (2008); ou os aspectos autoficcionais da súa propia obra, temas todos eles tratados tamén en encontros internacionais nos que contribúe ao coñecemento da cultura galega.