El matriarcado del mar, en el libro 'Peixeiras de Vileixoán'

Dedicado a Manuela Piñeiro Canto Lelucha a Petenera, a quien define como su tía "e tamén a miña segunda nai, para min a peixeira por excelencia", José Luis Teófilo Piñeiro propone a través de Peixeiras de Vileixoán. As mulleres de ferro (Edicións Teófilo) un acercamiento a lo que califica como "o microcosmos máis íntimo destas mulleres de ferro con alma de mel que só xogan partidas de cartas boca arriba".

Tras recordar que su tía Lelucha trabajó como nadie para sacar adelante su vida y la de los suyos, hace extensible el reconocimiento a su tía a todas esas "mulleres de brío grande e desánimo pequeno, mulleres valentes, xenerosas, loitadoras e si, ás veces, excesivas, tanto como requiría o tempo que lles tocou vivir". Mujeres pescaderas que, "xeración a xeración foron transmitindo unhas a outras saberes e valores, protagonizando así un fermoso matriarcado do mar que endexamais desatendeu o calor do fogar", añade el autor.

Planteado por Teófilo Piñeiro como "un retrato despoxado de todo adobío co que pretendemos rescatar do esquecemento ás nosas pescantinas. Un percorrido visual narrado por que as coñece, as respecta e admira, e que permite ao lector asomarse a un mundo que, por descoñecido, pode percibirse como novo pero que é, en realidade, case tan vello como o propio océano", el volumen recoge numerosas instantáneas de hace décadas, muchas de ellas facilitadas por los propios vecinos de Vileixoán y distribuidas en ocho apartados -Peixeiras, A lonxa, Miña avoa Rosalía, Miña nai Rosita, Miña tía Lelucha, O enterro da sardiña, O relevo y Unha peixeira, o mar e Vileixoán.

Más información en El Correo Gallego