Hemeroteca
GENTE CON HISTORIA

Paulo Fontán Torreiro: "Busco explicar as consecuencias de ter un comportamento imprudente"

Presidente de Amizade··"Agora en Nadal, coas festas e ceas de empresa parece que é máis difícil non beber. Pero en calquera fin de semana ou en febreiro, ó volante, tampouco se pode correr", advierte este lesionado medular pontevedrés

  • 19 nov 2008 / 21:25
  • Ver comentarios
Noticia marcada para leer más tarde en Tu Correo Gallego

"O trauma non é cousa dun día para outro. No hospital van pasando os meses e no ximnasio vaste facendo á idea pouco a pouco". Paulo Fontán Torreiro (Pontevedra, 1978) fue un niño como los demás, con una adolescencia volcada en el deporte. Jugó como federado en el equipo de fútbol Xuvenil de Ponteareas, en la categoría cadete. Tenía 15 años.

"Era moi activo. No verán practicaba tamén natación e ciclismo". Pero, acabado 3º de BUP, en el verano de 1995, con 17 años, su vida dio un vuelco radical en la peligrosa vía rápida de O Salnés, hoy convertida en segura autovía.

De madrugada, con un primo suyo al volante, proseguía de marcha. "No noso caso non foi o alcohol, nin as drogas. Foi un despiste". "Recordo perfectamente onde collemos o coche. Pero, cando sofres un trauma destas características bórranse da mente os 10 ou 15 minutos previos o accidente. O primeiro recordo que teño é de dous días despois, xa ingresado no hospital".

Sus padres lo trasladaron al Institut Guttmann, de Barcelona. "Daquela era do mellor que había en lesionados medulares". Y allí empezó su recuperación, que se prolongó más de 10 meses. Hoy convive con su inseparable silla de ruedas y, desde junio de 2007, preside la asociación Amizade, que agrupa a 90 personas con discapacidad física e intelectual de la comarca de Pontevedra.

¿El deporte ayuda? "En parte si. O deporte require esforzo. Ese valor serve para esforzarte no día a día despois do accidente", reconoce. Tras perder un año académico, Paulo Fontán retomó los estudios de COU en el curso 1996-1997.

De no interponerse el siniestro habría querido estudiar Ingeniería de Telecomunicaciones, pero después se decantó por Técnico Especialista en Informática de Gestión, en un instituto de FP de Marín. Completó su formación en el campus universitario de Pontevedra con la diplomatura en Gestión y Administración Pública.

"Ás veces agóbiaste e deprímeste. Pasas épocas malas", manifiesta, pero la vida progresivamente va cogiendo su nuevo ritmo y uno asumiendo responsabilidades. Primero, Paulo trabajó en la empresa de su padre, en gestión de recursos humanos, recorriendo las tiendas que tiene diseminadas por las ciudades gallegas. Por eso conoce perfectamente la situación de la comunidad. "Pontevedra, desde o punto de vista da accesibilidade urbanística, é sen dúbida das mellores cidades de Galicia e incluso de España". "Logo, a hora de entrar nos locais, se queres tomar un café ou cortar o pelo, todas as urbes son máis ou menos iguais", mantiene sobre el lastre que supone la carencia de rampas de entrada a los locales o las deficiencias del transporte.

Desde hace año y medio, trabaja como coordinador en un centro que Cogami tiene en el barrio de Monte Porreiro, al que acude diariamente en un coche adaptado de su propiedad, pero que no conduce. "Con 17 anos non tiña carné de conducir. Polas características da lesión podo sacalo perfectamente, pero aínda non o fixen", manifiesta. Es una muestra , entre otras, de que los dependientes "necesitan axuda".

Desde Amizade mantiene además un fuerte compromiso social con los discapacitados físicos e intelectuales. Entre 2003 y 2006 participó en campañas de prevención de accidentes en el ámbito escolar. Siempre dispuesto, con el Concello de Pontevedra o cualquier otra institución, busca explicar "en primeira persoa as consecuencias de ter comportamentos imprudentes".

Experto comunicador, manifiesta que las campañas de Tráfico de Navidad, Semana Santa y Verano están bien, pero advierte que es necesaria su desestacionalización. "Agora en Nadal, coas festas e ceas de empresa, parece que é máis difícil non beber. Pero, en calquera fin de semana ou en febreiro a xente tampouco pode correr".

Tema marcado como favorito