Saudade (resolta) das librarías
VER de novo aos libreiros que mais visitaba antes do confinamento e encontralos de novo ao pé do seu mostrador foi un bonito reencontro: atopar as portas abertas, as mesas esperando polos distribuidores e as novidades –que non tardaron– e os profesionais coas ganas indemnes de sairen adiante son imaxes que dan ganas de crer no futuro.
Eu –para dicilo todo– son un comprador frecuente de libros en internet, porque é unha posibilidade que nos da moitas alegrías aos afeccionados a temas e edicións que non sempre son parte do gran mercado. Grazas a internet accedemos a libros que doutra maneira nin sequera saberiamos que existían, porque proceden de lugares moi apartados ou de tempos comestos xa polo monstruo dos calendarios. Nestes días, e por poucos cartos, merquei un libro de fotografías de Gyenes sobre representacións teatrais importantes nos primeiros anos 50. Juan Gyenes foi un fotógrafo de orixe húngara que veu a España en 1940, cando era fotógrado do New York Times. Casou cunha española e traballou en Madrid durante mais de cincoenta anos. A Gyenes gustáballe fotografar espectáculos –música, danza, teatro– e facer retratos, desde Picasso ata Von Karajan. No seu libro habitan marabillosas fotos en branco e negro, escuras e intensamente dramáticas, e nas que resulta marabilloso ver, en plena mocidade, a actores como Francisco Rabal, Berta Riaza, Guillermo Marín, Jose Maria Rodero, Luis Prendes, Amparo Rivelles... Tamén merquei un libro extraordinario de fotografías (Les Terre Neuves) de Anita Conti , a primeira investigadora a bordo dun barco nos mares do Norte, disposta a mostrar a paisaxe física e humana da pesca en latitudes inhóspitas e, con frecuencia, cheas de perigos. O aspecto de Anita Conti é dos que avisan contra os xuizos feitos a partir das apariencias: a sua boina ladeada con coquetería , as suas camisas de lazo no colo, como se viñera de tomar unha copa de viño nalgún bistrot parisino, non poden ocultar a personalidade dunha oceanógrafa pioneira e dunha exploradora sen medos nin límites. É unha figura respectada en toda Europa (morreu en 1997) e publicou libros e reportaxes de enorme éxito.
Así que pasei nos últimos días unhas horas moi pracenteiras grazas a estes libros mercados a mais de mil quilómetros da miña casa. Pero foi estupendo volver ás librarías de follear e palpar, ás librarías que dan servizo e vida aos barrios e ás rúas comerciais. Na primeira das que visitei, e sen eu telo pensado, acabei cun pequeno lote de libros culinarios. “Xa tiña vostede ganas dun libros sobre cousas de comer, eh?”, díxome o libreiro. Era certo, sen dúbida. Na segunda, e sen que respondera tampouco a un plan previo, un día despois , merquei varios títulos sobre cine, incluídas as memorias de Woody Allen. “Nótase que traía fame duns libros sobre tele e cine...”, díxome a libreira cun sorriso detrás da máscara. Tamén era certo.
Era o devezo polos libro e por atopar os lugares e as persoas. Curar a saudade das librarías e dos libreiros é sentir que a vida volve ao seu rego, é homenaxear as historias e as ideas dos libros (e da tele), pois foron as nosas compañeiras mais balsámicas nos días escuros que van quedando atrás.