A Asociación Aloumiños segue apostando pola inclusión de nenos e nenas que padecen algunha diversidade funcional
No 2014 nace Aloumiños, como voz dos nenos e nenas con necesidades específicas da Costa da Morte. A entidade confórmana un grupo de pais e nais que comezaron a coñecerse a través das consultas médicas. “A idea dende un principio era poder acercar terapias á zona de Bergantiños xa que a maioría tiñámonos que desprazar ata A Coruña”, detalla Claudia Bajo, presidenta da Asociación Aloumiños. O campo de actuación ten maior peso no municipio de Carballo, onde contan cun pequeno local.
En Aloumiños ofrecen terapias e alternativas para os socios e para o resto da sociedade co obxectivo de mellorar a calidade de vida das persoas. A día de hoxe teñen 85 socios; familias que teñen nenos e adolescentes con algunha necesidade especial. “Nós centrámonos nos máis pequenos, ata os 16 anos, xa que despois hai outro tipo de asociacións que teñen capacidade para atender a xente xoven e xente maior”, explica Claudia.
MÚLTIPLES TERAPIAS. Contan con profesionais especialistas para a correcta atención dos máis pequenos. “Temos unha chica de Madrid que fai unha terapia alternativa de neuromovemento, JKA Feldenkrais. Ven unha vez ao mes e os socios fan un intensivo de tres ou catro días con dúas sesións diarias”, conta. Tamén teñen realizado hidroterapia,unha actividade terapéutica e lúdica que complementa o tratamento fisioterapéutico das persoas con diversidade funcional. Agora teñen pensado facer cursos de formación para axudar ás familias e profesores a ter instruccións que lle poidan axudar a mellorar a calidade de vida dos fillos ou dunha persoa cercana. Amaiores, a nivel cultural contan cun proxecto que se chama Inclusón, para acercar a cultura inclusiva a todo o mundo. “A idea de Aloumiños non é crear un entorno no que os nosos fillos se poidan sociabilizar con nenos similares senón que estean incluídos na sociedade e que se acepten tal e como son”, apunta a presidenta.
COLABORACIÓNS. Aloumiños recibe axudas da Deputación da Coruña e do Concello de Carballo para certas actividades. Tamén teñen colaboracións cunha entidade bancaria e con algunha empresa dos arredores. “Oxalá nos axudaran máis xa que moitas veces non se poden organizar cousas por falta de recursos”, di. Neste sentido, están pendentes de realizar un programa de axuda domiciliaria e de conciliación. “Para iso precisamos persoal especializado e recursos para que o socio só teña que aportar unha parte económica ínfima”, afirma.
Claudia Bajo ten unha filla chamada Teresa que padece unha enfermidade rara coñecida co nome de encefalopatía epiléptica KCNQ2. Afecta ao canal do potasio e prodúcelle epilepsia e retraso psicomotor severo, polo que utiliza cadeira de rodas. O diagnóstico conseguírono cando Teresa tiña seis anos. Ata ese momento tiveron que ir de médico en médico, facendo probas dun lugar a outro e sen resultados. “Escribinlle ao doutor Ángel Carracedo e díxome que me acercara a Santiago á Fundación de Medicina Xenómica xa que quería ver á nena. Grazas a el teño un diagnóstico para a miña filla”, conta a súa nai. Dende ese momento, empezou a buscar familias coa misma enfermidade e a través das redes sociais foron ampliando o grupo. Fai dous anos crearon a Asociación KCNQ2 España para conseguir fondos para a investigación. “O fin é atopar un tratamento ou medicamento que poida mellorar a vida dos nenos”, explica.
Teresa fai educación combinada. Vai tres días ao centro educativo Aspaber en Carballo e tres días ao CPI Cabo de Area de Laxe, lugar no que reside. No seu primeiro ano de Infantil non había ningún caso con necesidades educativas especiais e tiveron que empezar de cero a pedir axudas. “Foi un pouco caótico pero despois xa conseguiron unha cuidadora a tempo completo para estar con ela no colexio”, conta. Con seis anos, dérona de alta en Atención Temperá no Materno da Coruña e a médica rehabilitadora doulle a opción de seguir pagando as terapias ou poñela en educación combinada. “Xusto nese momento abriron Aspaber. Matriculeina e a verdade é que estou encantada. Está atendida por logopedas e fisioterapeutas”, comenta.
No caso de Tere hai unha boa comunicación entre médicos, terapeutas, especialistas e profesores do colexio. “A coordinación axuda aos nenos e ás familias. Sería ideal que lle pasara a todos os nenos”, di Claudia
A terapia de neuromovemento JKA Feldenkrais supuxo un cambio na vida de Teresa. Comezou en Mos xa que a terapeuta Aimará Osío ía tratar o fillo duns amigos. Tras ver a progresión da pequena conseguiron traer a terapeuta a Carballo a través de Aloumiños. “Tere nun principio non era capaz de sentarse e agora faino ela soa na colchoneta. Entende o que lle estás preguntando. Non fala pero aprendiu a comunicarse dentro das súas posibilidades na casa e no colexio”, afirma.