Amigos
A celebración do 60 aniversario do meu irmán Albert deu bastantes voltas, pois cando se decatou que tres amigos seus estaban a preparar unha festa dixo que non quería nada especial. Pero cando viu que a listaxe de convidados crecía e non podía paralo, decidiu tomar o mando para que non acabaran organizando un salto en paracaídas ou algo similar.
A segunda volta que Albert, sacerdote da Universisat Internacional de Catalunya-UIC, deu ao evento, foi redirixilo para que empezara cunha misa. E, ao comezala, aclarou que a festa –á que asistimos 90 persoas– tamén era para dar grazas da amizade de todos os que estabamos alá e celebrar o aniversario de Lluís, cantautor de 24 anos que estivo a piques de participar en Operación Triunfo, e o da aboa dun amigo que tamén veu á festa.
O día converteuse por tanto nunha acción de grazas polo vivido xuntos e despois da misa marchamos todos a nosa casa de Matadepera, que ten un xardín grande.
A modalidade do convite elixida foi unha mestura de catering e pratos preparados in situ polos organizadores, como fideuá ou botifarra; simbolizando que aquilo era cousa de todos. No medio houbo unha poesía, cancións acompañadas cun órgano eléctrico e un saxofón, e a actuación dun mago; todos eles amigos de Albert.
Entre os asistentes había bastantes traballadores da UIC, dende a xerente ao conserxe. Tamén estaba Joan Gaspar, ex-presidente do Barça, co que Albert trabou amizade cando traballou nun centro deportivo dun barrio periférico de Barcelona (Brafa) promovido polo Opus Dei, no que traballou Kubala. Algúns viñeron de lonxe, como Rafa, que veu dende Mallorca.
A presencia máis impactante foi a de Carles, amigo da infancia de Albert, que se escapou do hospital coa axuda do seu irmá cos esparadrapos do gotero nos brazos porque prometeulle que asistiría si ou si, aínda que non lle deran o alta. Aínda que María Antonia, amiga da familia que ten 92 anos, tampouco se quedou curta; pois na canción final (Amigos para sempre) saíu ao escenario para dar tres voltas cara adiante e cara atrás, coa súa cadeira de rodas.
Cinco matrimonios regalaron a Albert unha viaxe a Ars (Francia) de tres días, dándolle a tarxeta agasallo coa indicación de que farían a viaxe e irían con el. Nunca vin un agasallo así.
Do catering encargouse un amigo que contratou os servizos por separado (aluguer da vaixela e mesas, canapés, bebidas...) e así saíu máis económico. Cando ao final comentámoslle que saíu todo moi ben, díxonos que quen se ofreceron para facer de camareiros non foron case necesarios porque a xente ofrecía os canapés ou a bebida da maneira máis natural aos outros. Que luxo de amigos tes, Albert!