Santiago
+15° C
Actualizado
martes, 23 abril 2024
16:11
h

E haberá que volver a dicir que chove

ESTOU convencido de que o Goberno, polo menos a parte do PSOE ou un cachiño da parte do PSOE, ten dous proxectos de orzamentos para o ano próximo: A e B. O primeiro, para a galería, foi o presentado ao Tip y Coll esta semana. O outro, oculto como todo o que non convén que se saiba, agóchase: é o B. Este é o realista, o que recolle un futuro negro, o provir que nos espera. Teño dúbidas en que lado do Goberno está Sánchez. Seguramente nun pola mañá e no outro pola tarde, naquel que lle conveña para bunkerizarse na Moncloa. E non o precisa, pois non corre ningún perigo. Neste momento, coa que cae e mentres non escampe, a ninguén lle interesa a cadeira.

Do que non cabe dúbida é das intencións do presidente sobre Galicia. Castigo pola terceira e última praza socialista nas autonómicas? Non, antes diso quedaron xa plasmadas no seu primeiro intento de orzamentos para 2019, afortunadamente abortado. Pero agora ratifícase coa proposta para o próximo ano. Poderá vestirse como se queira, xustificar o inxustificable, pero os números cantan. Cun incremento global de case o 20 por cento sobre o presuposto vixente a Galicia redúcenselle os investimentos territorializados o 11,2 por cento. Este é o dato. A peor cifra nos últimos 15 anos.

Claro que pode ter unha explicación, pero o dito ata o momento non é de recibo. Resulta unha tomadura do pelo apelar ao fin das obras do AVE. En primeiro lugar porque xa deberían estar rematadas e en segundo porque quen goza do tren veloz desde hai máis anos (Andalucía e Cataluña) son as máis beneficiadas. Queda por acometer o corredor cantábrico, a rede interna, o acceso aos portos, a Vigo sen reviravoltas... Por outra banda, moitas das partidas que se anuncian son de obras que, con anteriores orzamentos, deberían estar finalizadas. Como a autovía Lugo-Santiago ou a ligazón orbital da capital galega. Son débedas pendentes, non achegas novas.

O caramelo é a AP-9. O Goberno comprométese a financiar con máis de 50 millóns ao ano á empresa concesionaria para eliminar unha tarifa (Redondela-Vigo) xa acordada en tempos inmemoriais (de Rajoy), descontos selectivos e a anulación dalgúns incrementos. Aténdese, en todo caso, unha demanda unánime do Parlamento galego, aínda que non a transferencia da titularidade. Un feito histórico para Pontón, a líder do BNG. Máis relevancia ten para min a evolución ideolóxica do nacionalismo, que da “navallada” inicial pasa a bendicir agora que o Estado achegue case a metade dos ingresos dunha empresa de capital maioritariamente estranxeiro despois de reclamar a súa nacionalización. Cecáis seña o momento de dar un paso máis.

En fin, estase a tempo de evitar o castigo a Galicia nos orzamentos. De non logralo haberá que resignarse para volver dicir aquilo de “... e hai que dicir que chove”.

Se impone un rescate urgente
para el sector de la hostelería

MÁS que por obligación o instinto profesional, como ciudadano curioso me acerqué a la manifestación de la hostelería compostelana. La protesta era por las restricciones a su actividad debido a la pandemia. Y más allá de las razones del colectivo, que sí hay, y de los motivos por los que las autoridades sanitarias implantaron las duras medidas, similares en toda Europa, aunque solo sea por educación dada la forma tan respetuosa de la reivindicación es obligado escucharles y dar soluciones. Todas las administraciones son apeladas y todas están concernidas. La local, que concede licencias, cobra tasas e impuestos; la autonómica, con competencias en turismo y comercio, y la central que recauda tributos, planifica la economía del país y, lo más importante, tiene la llave de la caja.

No creo que el camino sea reducir las medidas restrictivas. Aunque el número de contagios en estos establecimientos sea bajo, la falta de información nos hace dudar de casi todo –recuerden que el Gobierno desaconsejó en marzo generalizar el uso de mascarillas–, y el riesgo sea menor, la pretensión de suavizar las limitaciones es batalla perdida. También ante la opinión pública. El foco ha de ponerse en las ayudas. Porque si Alcoa es fundamental para Galicia y la reducción de tarifas en la AP-9 una prioridad política, con mucha más razón debiera serlo el sector hostelero. Este sí es estratégico. ¿Porqué no comenzar reduciendo el IVA?

Manuel Barreiro, en
medio de la batalla

POR deferencia de su hijo “Manuel Jaime Barreiro Gil, con sobre nombre el Chuspe estudio la carrera de Economista llegando a Profesor se metio en la politica del gobierno de Felipe Gonzales...” tuve la fortuna de leer el relato de su padre Manuel Barreiro González, editado con el título de En medio de la batalla, y subtítulo explicativo Historia de un soldado en la Guerra Civil española de 1936-39. Sobra aclarar que el entrecomillado respeta la ortografía y sintaxis en la orgullosa referencia a su hijo, extensiva a toda la publicación. Fue un acierto del profesor Xaime Barreiro mantener escrupulosamente el original.

Son 135 páginas sin tregua, en un único párrafo, sin puntos ni comas, en las que el autor revive a los 86 años, con memoria prodigiosa y una fuerza expresiva arrolladora, los casi dos años que sufrió, siempre en primera línea de fuego, los desastres de una guerra a la que fue enviado como soldado de reemplazo cuando aun no había cumplido los 20 años. Aconseja su hijo, para facilitar la lectura, leerlo en voz alta. No hace falta. Al contrario, el ímpetu narrativo es de tal calibre que atrapa desde la primera línea. Me recuerda la narración de Pérez-Reverte en Un día de cólera sobre el Dos de Mayo de 1808 y los fusilamientos, con la diferencia a su favor de que Barreiro González fue testigo directo, en medio de la batalla. ¿En qué bando? Es igual. Para gente como Manuel, o sea, la mayoría, todos fueron perdedores.

01 nov 2020 / 00:00
  • Ver comentarios
Noticia marcada para leer más tarde en Tu Correo Gallego
Tema marcado como favorito