Santiago
+15° C
Actualizado
martes, 23 abril 2024
16:11
h
CARTAS ASOMBRADAS

Periodismo claudicante

A James Bennet, jefe de opinión de 'The New York Times' //

En medio de esta interminable tormenta perfecta que amenaza con desarbolar el velamen del periodismo de calidad, acaba usted de firmar una tristísima claudicación que pone en solfa la independencia de una cabecera legendaria, abanderada de los mejores valores de un oficio que es pilar imprescindible de las sociedades libres, plurales. Su anuncio, señor Bennet, de que The New York Times no publicará desde el 1 de julio más viñetas políticas es una cesión muy dolorosa a las presiones del todopoderoso lobby judío y de Trump, y una preocupante muestra de debilidad en un coloso de la prensa mundial. Digo más: al hincar la rodilla ultraja la memoria de los mártires de Charlie Hebdo, que murieron por ejercer sin concesiones la bendita libertad de expresión.

Lo que sabemos sobre su decisión, James, no es precisamente tranquilizador: el pasado 1 de abril, en sus páginas editoriales, la edición internacional de TNYT publicó una viñeta del portugués António Moreira -que ya había salido en el semanario Expresso, sin mayores contratiempos- que caricaturiza al primer ministro de Israel, Benjamin Netanyahu, como un perro guía, con la Estrella de David colgando del collar, que conduce a un Donald Trump ciego y tocado con la kipá.

El estallido de indignación del lobby judío -respetable, por supuesto- se ha llevado por delante, sin embargo, uno de los tesoros más preciados del periodismo de calidad, santo y seña del prestigio de TNYT, por cierto: la independencia, cueste lo que cueste. Ha cedido, señor Bennet, a la moda tóxica y tramposa de lo politicamente correcto y ha despedido -miserable daño colateral, ¡ay!- a sus dos caricaturistas de plantilla, de cuyo trabajo asegura sentirse "muy agradecido y orgulloso" (sic).

Media un abismo entre la nota de disculpa del periódico -"una imagen como esa es siempre peligrosa, y en un momento en el que el antisemitismo está resurgiendo en el mundo es todavía menos aceptable"- y la extirpación de las viñetas satíricas. No se me ocurre, James, cómo The New York Times, que el año pasado ganó por vez primera un Pulitzer con sus caricaturas políticas, puede seguir abanderando un periodismo de opinión que exprese los matices, la complejidad y la pluralidad de esta sociedad demenciada.

Lo avisa uno de los sacrificados, Patrick Chappatte, profético: "Las viñetas políticas nacieron con la democracia. Y son cuestionadas cuando la libertad lo es". Debiera preocuparnos a todos tamaño empacho de moralina. Atentamente.

A Miguel Anxo Fernández Lores, alcalde de Pontevedra

Druída do talantee o inconformismo

Tranquiliza que en horas de chalaneo político a destra e sinistra, de xogos de tronos con moita ambición e ética escasa, aínda poidamos mirar cara a líderes que, coma vostede, van polo libro do servizo ao pobo, coas cousas claras e chamándolle ao pan, pan e viño ao viño.

Onte foi proclamado alcalde de Pontevedra por sexta vez, logo dun acordo rápido e modélico co grupo socialista para gobernaren en coalición. Esa negociación súa, don Miguel Anxo, debería marcar a folla de ruta dos pactos de progreso nas sete grandes cidades do noso país, e súmalle méritos á luminosa traxectoria do mellor embaixador que hoxe ten o BNG para vender boa xestión, eficacia e modernidade nos concellos que goberna.

Nunca entendín, e non comparto, esa obsesión súa contra Ence, ese odio indisimulado que ten un algo de irracional hacia unha industria que soubo adaptarse ás esixencias medioambientais da Unión Europea e que é un dos motores do PIB galego. Pero esa é unha guerra que hoxe toca aparcar para poñer en valor o seu protagonismo, señor Fernández Lores, no éxito do modelo urbano da capital do Lérez, aplaudido e premiado en prestixiosos foros internacionais.

Ese seu talante pioneiro para tecer un espazo de cohesión social capaz de recuperar espazos para a veciñanza, para construír unha urbe cómoda e sostible, ten moito que ver, penso, co pequeno milagre de que un político nacionalista poida cumprir case un cuarto de século gobernando unha cidade tan burguesa -dito sexa no mellor dos sentidos- e tranquila como Pontevedra.

Tal é o seu segredo de druída, don Miguel Anxo: talante para o diálogo e inconformismo para continuar innovando. Excelente receita, digo eu. Siga con saúde.

Sic transitgloria mundi

Pablo Casado, presidente del PP, en una entrevista en TVE, en julio de 2016: "Imaginemos que el PSOE le saca 52 escaños y dos millones y medio de votos al PP. ¿Alguien podría entender que bloqueáramos la investidura del líder socialista? Tendríamos manifestaciones en la puerta de nuestra sede".

¡Ay, las hemerotecas! Solo tres años después, con una diferencia de 57 diputados y tres millones de votos, Teodoro García Egea, número dos de Casado, proclama a los cuatro vientos, sin sonrojarse, que "el PP no solo no va a facilitarla, sino que vamos a dificultar la investidura de Pedro Sánchez". Sobran comentarios. ¡Y todavía se preguntan los políticos por qué la gente, escarmentada, no cree en ellos!

Ignacio González, consejero delegado de Nueva Pescanova: "Hay que dejar de mirar tanto a los 'millennials' para mirar más a los 'viejennials', porque son más, van a ser más y tienen mayor poder adquisitivo".

El ejecutivo del gran grupo pesquero gallego verbaliza los cambios que las empresas deben activar si quieren conquistar el favor de un consumidor militante que exige marcas honestas, con valores y con compromiso social. Toca, sí, cambiar el chip para sobrevivir en el mercado.

15 jun 2019 / 20:57
  • Ver comentarios
Noticia marcada para leer más tarde en Tu Correo Gallego
Tema marcado como favorito