Pontes con Ucraína
no “foro la toja, que acaba de celebrarse na Toxa, fíxose entrega do premio “Foro La Toja-Vínculo Atlántico” ao embaixador de Ucraína en España. Decisión dobremente acertada. Tanto a creación deste premio como a súa concesión ao pobo ucraíno. O embaixador recibiu unha bonita reprodución da ponte que une a illa da Toxa coa península do Grove, disposta sobre unha longa e grosa peza de madeira, de máis ou menos medio metro de lonxitude. Foi o rei quen fixo entrega da ponte ao embaixador ucraíno, e este tomouno por un extremo, mentres o rei sostíñao aínda polo outro, soportando entre ambos o peso da peza. Pero rapidamente o rei fíxolle un hábil xesto ao embaixador para que este se fixese cargo por si só da figura. O embaixador fíxoo, suxeitándoa no alto coas súas mans, mentres o público dedicáballe un longo aplauso.
Fixeime neste detalle, aínda que non ten máis transcendencia que a anécdota, pensando que dalgún modo reflectía o que ocorre con Ucraína neste momento: tendémoslle pontes de axuda pola dramática situación que viven, pero son pontes que en última instancia sosterá o pobo ucraíno coa súa loita. A maior parte dos países, en particular os de Europa, condenan rotundamente a invasión rusa; axudan a Ucraína e aos seus cidadáns, acolléndoos, enviándolles axuda humanitaria e mesmo armas, para que recuperen a súa liberdade, o seu territorio e a súa plena autonomía. A Unión Europea, en concreto, tomou, esta vez si, medidas rápidas e comprometidas: por primeira vez financiou equipos militares a un país atacado e as sancións que aplicou, aínda que hai quen pensa que insuficientes, non teñen precedentes.
Tamén foron adoptadas algunhas medidas que tentan debilitar ao invasor e que, aínda que non lle cortan do todo as veas coas que se nutre do resto do mundo, polo menos debilítanlle o pulso. A estas alturas Rusia sabe que quen exerce de matón no recreo, non pode despois quedar co balón e decidir quen xoga o partido e quen non.
Pero o que queda por facer é aínda moito máis. Primeiro hai que lograr que Rusia abandone esta tolemia, para o que é necesario non só o que poidan facer por si mesmos os ucraínos, senón que hai que manter e intensificar as sancións financeiras e as limitacións, e ata prohibicións, á importación e exportación de bens e servizos. Así ha de ser ata que Rusia devolva a Ucraína todo o seu territorio. Despois tocará axudar a reconstruír un país que xa está devastado, pero será despois.
Non esquezamos, iso si, que máis aló de defender a liberdade de Ucraína, estamos a defender e reforzar a nosa, pero que quen loita contra os invasores rusos é o pobo ucraíno e quen pon os mortos son eles; e tamén son eles quen seguirán padecendo a traxedia da guerra, incluso moitos anos despois de que esta acabe. Eles son quen ao final suxeitan as pontes que lles tendemos, como ocorreu simbólicamente na Toxa.