Santiago
+15° C
Actualizado
martes, 23 abril 2024
16:11
h
Expertos en política y jóvenes politólogos dan a EL CORREO su opinión del debate TEXTO J.F. / N.V.

¿Quién ganó?

    “Sánchez abusou do tempo”
    Miguel Anxo Bastos, Profesor de la USC y economista

    “Independentemente do fondo, penso que Sánchez abusou da súa ventaxa, levaba absolutamente todo preparado e excedeuse. O debate en si pareceume desigual” comenta o profesor Bastos, que destaca o feito de que o presidente extendeu o seu discurso ata as dúas horas e, según él, viuse“algo nervioso”, en especial cara ao final, cando este comezou a ollar o seu teléfono e lucía “incómodo”.

    “Non quedou ben”, afirma o profesor, que pensa que o formato e o escenario escollido para este encontro non era o adecuado, deslucindo o debate.

    A isto sumouse como Sánchez “abusou do tempo”, cun guión previamente establecido e sen entrar especialmente no intercambio de ideas. “Non me gusta cando veñen cos papeis preparados da casa”, afirmou, así coma que “Sánchez non saiu a debatir”.

    “Tratábase dun debate sobre a enerxía, que tampouco é un tema especialmente atractivo, pero penso que Sánchez non saiu a isto, foi máis ben un ataque contra Feijoo, volcouse contra el” afirma, sinalando que “de feito, só anunciou unha medida. Cada un ten a súa opinión sobre o tema, sobre as renovables, as nucleares... etc, pero á marxe do fondo, penso que Sánchez tratou de deixar mal a Feijóo, facer que parecese inexperto e volcarse contra el e, penso, non lle funcionou. Podería ter sido moito máis áxil, pero abusou do tempo; se o contrario fixo unha intervención de quince minutos, respóndelle en vinte ou vintecinco, non acaparese cun discurso de unha hora ou hora e media... Abusou do regulamento. A Feijóo, vino ben, non se alterou. Gustoume especialmente a súa segunda intervención, a réplica, estivo imaxinativo”, afirma.

    “Este discurso poderíao ter feito casado”
    Antón Losada, Profesor de la USC y comentarista político

    “Gañou Sánchez” opina Antón Losada, que, ademáis, engade que “deixou saír vivo” a Feijóo. “Sánchez fixo unha primeira intervención que conectou bastante ben co que neste momento lle preocupa á xente, a enerxía, os prezos, etc..., e fixo un retrato bastante completo e complexo sen caer nun triunfalismo excesivo e soubo presentar dun xeito bastante coherente o que leva feito o Goberno”. En cambio, explica que Feijóo dedicou os seus 15 minutos a “falarnos de Sánchez” en vez de entrar en materia. “E tivo sorte”, engade Losada, de que Sánchez cometeu o “erro” na segunda réplica de non manter o ton e “entrar nese corpo a corpo”. Se nese momento en vez de “poñerse a falar de Feijóo” Sánchez tivera seguido “falando de enerxía, de prezos, e do que neste momento lle importa á xente”, Losada coida que a victoria tería sido moito máis clara, e, sen dúbida, opina que isto é o que deixou ao candidato popular “saír vivo” do debate. Segundo a súa opinión, “obsersionáronse demasiado co formato do debate”, e tras pasar estos últimos días criticándo ter só quince minutos, “déronse conta de que quince minutos nun Parlamento, igual que na televisión, son un mundo” e que nese tempo “pódese articular un discurso perfectamente”. “Feijóo prefiriu facer unha peza ‘demoledora’ contra Sánchez en lugar de aproivetar esos minutos para presentarse e dar unha visión máis complexa” como candidato á opsición. “Se chega a reibaxar un pouco o ton, este discurso podería telo feito Pablo Casado perfectamente” sentenza. “Se pides un debate co Presidente é para falar serenamente dos problemas que afectan aos españoles, e chegas alí para poñerte a falar de Predro Sánchez? A sorte que tivo é que Sánchez entrou ao trapo e dedicou a súa segunda réplica a falar del”, conclúe.

    “Sin un claro vencedor ”
    Álex Hermida, Politólogo

    “En líneas generales creo que no hay un claro vencedor. A priori, Sánchez sale reforzado por esa actitud y ese talante democrático al ceder a debatir con Feijóo. Creo que el presidente ha monopolizado en exceso el micrófono y aprovecha para cubrirse las espaldas de dos maneras: por un lado, echando balones fuera y no asumiendo responsabilidades en cuanto a su gestión de la crisis energética y, al mismo tiempo, para anticipar un invierno que se prevé bastante duro con medidas de recorte, despues de la batería de medidas de corte más populista que hemos ido viendo en los últimos meses. Al mismo tiempo, creo que Feijóo no sabe sacar partido, o al menos no todo el que debería, a la posición de debilidad de Sánchez y tampoco quiere meterse en camisa de once varas al anunciar medidas concretas o ir a lo concreto acerca de cómo financiar dichas medidas, lo que pasaría por acometer recortes. En definitiva, ninguno quiere ir en contra de su electorado. Dos actitudes muy conservadoras, sin un claro ganador.

    Destaco que creo que ambos tienen más puntos en común de los que les separan. El claro ganador es el consenso socialdemócrata, que sigue imperando en España, donde las medidas liberales brillan por su ausencia y, al mismo tiempo, creo que otro claro ganador es el bipartidismo; hemos visto como se confirma esa tendencia de debilitamiento de los llamados ‘nuevos partidos’, con Ciudadanos casi desaparecido, Unidas Podemos en horas bajas y VOX lejos del alcance mediático que tuvo años y meses atrás y, sin embargo, se va consolidando el escenario de vuelta al bipartidismo con la dualidad PP-PSOE. Es un escenario en el que tanto Sánchez como Feijóo se sienten cómodos y veo que esta es la línea maestra a seguir durante los próximos meses y de cara a los próximos comicios electorales.”

    “El problema está en quién se apunta el tanto”
    Ana Álvarez, Politóloga y poeta

    “Hoy veía el debate y pensaba en esas conversaciones que a veces se tienen con una amiga, en la que te pasas la tarde hablando mal de alguien y concluyes la jornada con un redentor “pero quienes somos nosotras para juzgar”. Después de bajar al barro y pelearnos a base de bien, todos nos acordamos de aquello de poner la otra mejilla. Lo grotesco es irnos a cama pensando que, realmente, la hemos puesto. Es una de las grandes capacidades del ego: mentirse para hacerse creer que uno es buena persona, o buen político. Después de utilizar la mitad de su tiempo para discutir sobre quién insulta a quién (yo se lo resumo: ambos, todos a todos, qué importa), de quién fue la idea o si el dato es absolutamente cierto o absolutamente falso, terminan con breves disertaciones sobre alta política y lo que merecen los españoles, que por supuesto, es a ellos. Hablando de egos, es cuando menos curioso que Feijóo haya basado su primera intervención en quejarse de que Sánchez no deje de rectificar (¿cuándo nos hemos puesto de acuerdo en que rectificar ya no es de sabios?). Según Alberto, él dice que hagamos tal cosa, y Pedro le dice que no, pero luego la hace. Supongo entonces que el problema está no tanto en lo que se hace o se deja de hacer, sino en quién se apunta el tanto.

    Mientras escribo estas líneas escucho una conversación telefónica (lo juro, es cierto): “¡Menudo repaso le dio el Sánchez!”. No seré yo la única que me quede sin acudir a esta fiesta: reconozco que si algo me ha quedado grabado de este debate es eso de ¿insolvencia, o mala fe?. En fin, quién soy yo para juzgar”.

    07 sep 2022 / 01:00
    • Ver comentarios
    Noticia marcada para leer más tarde en Tu Correo Gallego
    Tema marcado como favorito