Últimos desexos
A min fóiseme o tempo sen darme conta. Din que esta aí, aínda que isto non se sabe con seguridade. En todo caso, fora de consideracións filosóficas, dáme igual, malo será que non me quede algún futuro. Nese tempo que me resta, gustaríame ver realizadas algunhas cousas, que a boa fe xa sei que é moito pedir:
1. Gustaríame ver que Fomento, Xunta e concellos tiveran o sentidiño suficiente para sentarse e consensuar unha política aérea cun único gran aeroporto para toda Galicia, capaz sobradamente de cubrir a demanda e de competir co Sá Carneiro de Oporto. Os gobernantes deberían estar para solucionar problemas. Hoxe cada alcalde segue facendo a guerra pola súa conta “comprando” voos cunha política aloucada de subvencións. A terminal compostelán é a única viable e con posibilidades de futuro polo seu rendemento, pola capacidade das súas instalacións e infraestruturas e polas posibilidades de ampliación. Non ten ningún sentido ter tres aeroportos en 150 quilómetros. E unha cousa mais, carece de sentido que vaiamos ter unha Galicia dotada de alta velocidade sen que dispoña de conexión con Lavacolla. Os localismos dentro dunha mesma rexión son o fiel reflexo do noso “catetismo”, co que non se vai a ningunha parte, como non sexa o de malgastar o diñeiro dos contribuíntes.
2. Gustaríame ver terminada a autovía Lugo-Santiago de Compostela (A-54). Tras moitos anos en fase de proxecto, a execución desta infraestrutura sufriu varios atrasos na súa execución, incluíndo paralizacións completas nalgúns tramos. As obras comezaron no ano 1999, polo que xa van alá nada menos que 13 anos. Prometen agora que vai estar terminada no ano 2024. Agardo estar para velo. A autovía A-54 permitirá unir Lugo con Santiago de Compostela en 50 minutos.
3. Gustaríame ver que desapareceu para sempre o adefesio dá Casa dá Xuventude de Santiago de Compostela, que, a verdade, non sei como Patrimonio permitiu a súa construción no seu día e non intervén agora para que a derriben de inmediato. O certo é que estivo envolta na polémica dende a súa construción en 1984, cando se eliminou un edificio histórico, un matadoiro do século XVII, para levantar un elemento que rompe coa máis elemental estética e impide a integración do fermoso parque de Belvís coa contorna do Barrio de San Pedro. Nesa Praza do Matadoiro, antes dás Tripeiras, atopábase unha fonte na que se bautizaba aos peregrinos que completaban o Camiño de Santiago. A Casa dá Xuventude é unha aberración, unha obra de mal gusto, que non encaixa coa contorna. Prometo que votarei para Alcalde ao que me asegure que a derribará.
4. Gustaríame que se construíse un teleférico á Cidade da Cultura. É algo que existe en moitas outras cidades polo mundo e que lles serviu para dinamizar o turismo. A xente é pouco dada a desprazarse e esa vía de comunicación potenciaría as visitas a ese enclave, que ben o merece, e prolongaría a estancia dos visitantes. Creo que o máis oportuno é que partise da estación intermodal e cruzase as brañas do Sar ata chegar ao seu destino.
O pobo de Santiago de Compostela é bastante de deixarse levar e aínda non se deu perfecta conta do que representa a súa marabilla de cidade e das posibilidades que, con non moito esforzo, poderían levarlle a potencialas significativamente.
5. Gustaríame que se acabase poñendo en marcha os proxectos do antigo Colexio Manuel Peleteiro e do vello Hospital Clínico de Galeras, por tratarse de dous enclaves importantes dentro do que é o desenvolvemento da cidade, e antes de que o deterioro se convirta en puntos que contribúan á fealdade derivada de tal feito.
6. Para rematar, gustaríame que a AP9 fose gratuíta. Galicia, a tantas veces esquecida e menosprezada, ben se merece que a súa vía vertebradora, a autopista Coruña-Vigo, pase a ser de uso gratuíto, unha vez que a Comisión Europea determinou que as prórrogas foron ilegais. O Enxeñeiro de camiños, canles e Portos do Estado, Juan Garcilaso da Veiga, asegura que “a AP-9 é un desgraciado exemplo da nefasta xestión das infraestruturas que levaron a cabo os sucesivos gobernos de PP e PSOE que, con frecuencia, ignoraron os intereses e necesidades dos españois nesta materia. Sabiamos que as prórrogas da concesión eran inxustas. Agora, ademais, sabemos que son ilegais”.
Se son sincero, debo confesar que non espero alcanzar tales grazas. Por pedir que non quede, que os galegos estamos máis que afeitos a facelo e que non nos fagan caso. Din que a esperanza é último que se debe perder. E como “DIN OS RUMOROSOS”, unha sección deste periódico: “Resposta: O ano que ven, se Deus quere”.