O temor de Pontón para liderar o BNG: “Podía acabar sendo a persoa que enterrara o Bloque”

Ana Pontón (Sarria, 1977) non imaxinou nunca que acabaría liderando o BNG, pero no 2016, nas horas máis baixas da organización nacionalista, cando pensaba en retomar a súa vida profesional e proxectos persoais que deixara aparcados, asume, tras meditalo moito, o reto de liderar a formación e ser candidata á Presidencia da Xunta. Un dos momentos máis transcendentais da súa traxectoria vital e política que rememora en Descubrindo Ana Pontón, o primeiro libro biográfico da dirixente nacionalista, escrito por Suso de Toro e que sae á venda en outubro da man da editorial Xerais.

EL CORREO GALLEGO tivo acceso en exclusiva ao extracto do libro no que Pontón lembra como foi aquela asemblea do BNG de 2016, coas feridas que deixara a cita de Amio de 2012 aínda supurando. “Dentro da organización había persoas de peso que estaban absolutamente convencidas de que era moi difícil que o BNG levantase cabeza”, evoca na conversa con Suso de Toro.

O proceso despois de Amio foi “moi duro” para ela, “desde o punto de vista político e tamén persoal”. “Aínda que poida haber xente que non o crea non me gusta nada discutir”, argumenta. Sentíase “esgotada” e xa tomara a decisión de non seguir na Executiva nacional do Bloque. “Pensaba que debían estar outras persoas”, relata sobre un momento en que o que lle pedía o corpo era “saír da institucionalidade e facer a miña vida”.

Pero naquela asemblea de finais de febreiro de hai sete anos, nun momento en que o BNG era a cuarta forza do Parlamento, con sete deputados fronte aos nove que conseguira a AGE de Xosé Manuel Beiras en 2012, comezan as presións para que asuma o reto de liderar o Bloque. “Custoume moito tomar esa decisión”, recorda. Dunha parte, supoñía cambiar “todo o que xa tiña previsto”. Doutra, o reto era maiúsculo.

Un desafío que precisamente chegaba cando “moita xente, mesmo de dentro” pensaba que todo rematara. “Podía ser que eu acabase sendo 'a persoa que ía enterrar o BNG'”, cóntalle a De Toro.

Finalmente, impúxose a lealdade á organización na que levaba daquela máis de vinte anos militando, dende que con 16 se afiliou a Galiza Nova. Pero na decisión pesou tamén o feito de ser muller. A mesma Pontón cre que, de non estar atravesando unha crise tan profunda, o Bloque non tería apostado a priori por unha muller nova.

Ao verse ante o cantil foi consciente de que tiña que dar ese paso ao fronte. Como lle explica a De Toro, as mulleres “para gañar espazos e abrir camiño a outras” teñen que “coller as oportunidades aínda que veñan cargadas de moitísimos riscos”.

Catro anos despois daquela asemblea, nas autonómicas de 2020, Pontón lograría os mellores resultados na historia do Bloque, situando a organización como segunda forza no Parlamento, con 19 de 75 deputados, superando o teito histórico do nacionalismo que lograra Beiras cos 18 escanos conseguidos nos comicios de 1997.

“Sempre pensei que se faciamos ben as cousas, o BNG tiña espazo político e social para ser a forza maioritaria e liderar o país”, asevera Pontón na conversa, na que Suso de Toro emprega o recurso da entrevista para facer un retrato persoal e político da líder nacionalista, dende a súa infancia na aldea de Chorente, en Sarria, e ata a campaña das eleccións municipais do 28 de maio.

Reflexións ás que se suman aportacións de persoas próximas no familiar, o persoal e o político, que completan o relato sobre quen é Ana Pontón e como evolucionou a organización que lidera e coa que aspira a converterse en presidenta da Xunta.