proyectos

Aigi Boga, el fotógrafo de Santiago que aprendió a quererse a sí mismo

Aigi Boga cerca de San Roque. / |  JESÚS PRIETO

Aigi Boga cerca de San Roque. / | JESÚS PRIETO / XABIER SANMARTÍN

El Aigi Boga juvenil decidió un día saltarse un par de botellones debido a una inquietud, la de mirar el mundo de otra forma, con otra horma, la de quien agarra una cámara para fotografiarlo. Cosecha de 1987, este compostelano es el autor de la exposición Un retrato bien merecido, ideada por el 20 aniversario de la Academia Galega do Audiovisual, “en branco e negro para dese xeito nivelar o feito de contar con persoas de distintos niveis de popularidade”, señala sobre esa muestra presentada en Ourense con María Yéñez de comisaria.

“Na miña vida pensei xamais que vería fotos miñas expostas a un tamaño de un metro vinte... Faríame moita ilusión traer esa exposición de Ourense ata miña cidade”, apunta quien ya expuso en Compostela en otra ocasión, con motivo de la muestra Punto e seguido, proyecto de Fegadace (Federación Galega de Dano Cerebral).

Aunque hoy Aigi es devoto de Canon y el objetivo de 35 mm. (“Se puidese teríao sempre pegado con Loctite”, suelta con humor), su primera cámara fue una compacta Panasonic de seis megapixels que costó 82 euros sacados de evitar dos visitas al botellón de la Alameda.

Aigi Boga, apodo que no explica porque tiene raíces íntimas, que, según recalca, no son de difusión pública, cumple una docena de años dedicado a la fotografía, va cazando mariposas y superando montañas poco a poco.

Ata finais do verán do pasado 2022 non empecei a darme conta de que valía para isto. Entón conseguí varios curros máis potentes e máis bonitos e a miña cabeza fixo click e xa me di conta de que me teño que querer máis. Tamén axudou nesa evolución o feito de ir a terapia”, cuenta mientras toma una caña y confiesa que, coqueto, visitó al barbero el día anterior a esta entrevista para pulir tupé y barba.

Tras ser vecino de Madrid durante una época, Aigi volvió a Galicia. La grandeza de ese lugar le inquietaba, además “sempre chegaba tarde a todas partes”, apostilla sobre ese monstruo que en lugar de venas tiene líneas de metro.

Fotógrafo autodidacta “nun 90%”, este compostelano que vive en casa de sus padres sopesando cómo cortar amarras, “quizá me faga máis adiante unha pequena casa”, tercia, cursó FP en Lamas de Abade, pasando por el módulo del laboratorio de imagen. “Dese xeito, aprendín a facer cousas no mundo da foto analóxica, revelar carretes e outras cousas, e grazas a iso puiden facer unhas prácticas”.

Orgulloso de retratar a grupos de la escena musical compostelana como Grampoder y Familia Caamagno (“Estou moi ilusionado da imaxe para a portada do seu disco O mundo está derrotado, foto onde sae o actor de O que arde, Amador Arias”) o para la cantante pontesa Sabela Ramil, Aigi trabaja ahora con Ainé Produccións, de donde han salido obras de teatro como Recortes o Códice K. Y antes cazó imágenes para el festival O Son do Camiño y el Galicia Posidonia, y otras para el marketing de Mahou y Volkswagen. Sabe además lo que es retratar a Rosalía: “Etiqueteina en redes e dixo que lle molaron as fotos, mandeille varias pero non as subiu. Nathy Peluso, sen embargo, si o fixo”.

Admirador del trabajo de colegas gallegos como Óscar Corral y de otros como el alemán André Josselin, da su póker de lugares ideales de Compostela para sacarle chispa a la cámara.

“Desde detrás da terraza do Hostal dos Reis Católicos, o atardecer, iso é... increíble. A Praza de Abastos, o Pedroso, e tamén hai un tiro moi bonito desde o miradoiro de Belvis, en especial cando colles un día nubrado, iso é fantasía pura”, asegura Aigi Boga, que ha aprendido a quererse a sí mismo y... quiere a Compostela.